Es isch doch schön, dass es in däre schwere Zyt
so öbbis wie ä Fels in de Brandung git!
D´ Vire fliege uns zwar ringsum überall um d´ Ohre,
doch no isch Ungarn un au Düllige nit volore!
Denn do obe uf´m Berg, do haltet eine d´Stellig
un kocht Esse für alli Hungrige uf Bschtellig!
Lecker wie immer un groooß wie d´ Sau
un obedruff ä Fernet to go, ja den git´s au!
Do chasch nit meckere, mosere oder ufmucke,
do schtimmt alles, do git´s kei Zucke!
Tja, es isch wie domols bim Obelix un de Römer,
es git Suure Mogge oder Haxe, aber kei Döner!
So cha´s witergoh, möchte me fascht sage,
alles ei Freud un so güed wie nüt zum Klage.
Wenn dann no d´ Schwoobe besser kicke dädde,
würdi des em Koch si Seeleheil au no rette,
doch i sieh´s scho cho,
ganz beschtimmt chunnt´s eso:
Dä Virus goht garantiert ewäg irgendwänn emol,
mir sin wieder am Schdammdisch, des isch toll!
Numme ei Wermutstropfe bliebt uns erhalte:
d´ Stuttgarter düen d´ Tabelle vo unte gschtalte.
Proscht + Egészségedre!